ابر اورت

ابر اورت

در خارج از منظومه ی شمسی در اطراف کمربند “کوئیپر”، منطقه ی کروی شکل عظیمی به نام “ابر اورت” قرار دارد؛ بسیاری از دنباله دارهای منظومه ی شمسی از اين ابر سرچشمه می گیرند.

در این منطقه چندین میلیارد از هسته های یخی بخار شدنی وجود دارد که جنس آنها از متان، آب، اتان، کربن مونوکسید، هیدروژن سیانید و آمونیاک می باشد. این اجرام، باقی مانده ی مواد سازنده ي منظومه ي شمسی هستند.

ستاره شناس هلندی به نام “یان اورت” این منطقه ی کروی شکل را در١٩٥٠ پیش بینی کرده بود و به مناسبت یاد بود او، آن را ابر اورت نام گذاری نمودند.

ابر اورت از فاصله ي ۲۰۰۰ تا ۵۰۰۰ واحد نجومی خورشید آغاز شده و تا فاصله ي ٥٠٠٠٠ واحد نجومی _يک واحد نجومي برابر است با ميانگين فاصله ي زمين و خورشيد يعني حدود ١٥٠ ميليون كيلومتر _ از خورشید ادامه دارد. مقدار ۵۰۰۰۰ واحد نجومی، برابر است با یک پنجم فاصله ي نزدیک ترین ستاره به ما.

به محتویات ابر اورت “اجرام فرا نپتونی” نیز گفته می شود؛ زيرا مدار این اجرام در فاصله ی دورتری از نپتون نسبت به خورشید قرار گرفته است.

اغلب دنباله دارهایی که از ابر اورت به سمت منظومه ی شمسی می آیند، مدارهای کشیده و بیضی شکل دارند؛ نظیر دنباله دارهای “هیاکوتاکه” و “هیل-باپ”.

منابع:

فرهنگ نامه ی نجوم و فضا؛ شادی حامدی آزاد_ رضا امیر ارجمند.

نجوم دینامیکی؛ رابرت تی دیکسون؛  ترجمه:  احمد خواجه نصیر طوسی.

تیم محقق : مجله فضای بیکران