بررسی ها نشان می دهد که نمونه سنگ هایی که توسط ماموریت چانگ ای-۵ چین در ماه دسامبر به زمین منتقل شد خیلی جوان هستند که حاکیست این قمر برای دوره ای خیلی بیش از آنچه انتظار می رفت فعال بوده است.

تحلیل ها نشان می دهد که قدمت این مواد بازالت – بقایای جامد گدازه های آتشفشانی – فقط دو میلیارد سال است.

در مقایسه قدمت نمونه هایی که در جریان ماموریت آپولو جمع آوری شده بود بیش از سه میلیارد سال بود.

این یافته ها در نشریه “ساینس” گزارش شده است.

ماموریت روباتیک چانگ ای-۵ در نقطه ای در روی نزدیک ماه به نام “اوشیانس پروسلاروم” (اقیانوس طوفان ها) انجام شد.

هدف از انتخاب این نقطه برای جمع آوری نمونه ها افزودن بر دانشی است که از ماموریت های قبلی به دست آمده است. آخرین آن ماموریت ها توسط اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۷۶ انجام شد.

تحلیل داده های چانگ ای-۵ را شیائوچائو چه و همکارانش در مرکز “اس اچ آر آی ام پی” (ریزکاوشگر یونی وضوح بالا) در پکن به عهده داشتند که با همکاری گسترده بین المللی انجام شد.

قدمت تعیین شده برای این نمونه ها جالب است چون ثابت می کند که فعالیت آتشفشانی در ماه خیلی بعد از آنچه برای چنین کره کوچکی فرض می شود ادامه داشته.

نظریه پردازان اکنون ایده هایی که می تواند منبع حرارتی لازم برای چنین فعالیتی را توضیح دهد بررسی خواهند کرد.

به نظر نمی رسد که این حرارت ناشی از واپاشی متراکم هسته ای بوده باشد چون نمونه های چانگ-ای-۵ شامل حجم بالای عناصری نیست که برای چنین تاثیری لازم است.

دکتر کاترین جُی، از محققان این مطالعه از دانشگاه منچستر، در بریتانیا گفت: “یکی از احتمالات دیگری که در مقاله خود به آن اشاره می کنیم این است که شاید علت برهم کنش مداری ماه با زمین بوده باشد.”

او به بی بی سی گفت: “شاید ماه در مدار خود تکان می خورد، که به شرایطی منجر شد که به آن التهاب جزر و مدی می گوییم. کمی مثل وقتی که ماه باعث جزر و مد اقیانوس های زمین می شود، شاید تاثیر گرانشی زمین باعث کش آمدن و فشرده شدن ماه می شد به طوری که باعث اصطلاک و ذوب درونی شود.”