ممکن است انفجارها دریاچه هایی در تایتان ماه زحل را ایجاد کرده باشد

ماه زحل تایتان یک دنیای دوردست و سرد است ، اما دارای شباهت های جذاب با زمین خود زمین است. دریاچه های مایع و دریاها از منظره آن دلهره دارند ، گرچه متان و اتان که آنها را پر می کند فریادی دور از آبهای زمینی هستند. اکنون یک تئوری جدید نشان می دهد که برخی از این بدنهای مایع ممکن است به معنای واقعی کلمه در وجود منفجر شده باشند. اگر چنین باشد ، تایتان ممکن است شباهت دیگری با زمین داشته باشد: تغییر اوضاع.

در مطالعه‌ای که روز دوشنبه در مجله Nature Geoscience منتشر شد ، محققان پیشنهاد کردند که ممکن است در پاسخ به گرم شدن شرایط جوی ، جیب نیتروژن مایع از پوسته ماه منفجر شود. دهانه در نتیجه ممکن است با متان مایع پر شده است.

جاناتان لونین ، نویسنده مطالعه ، ستاره شناس در دانشگاه کرنل در نیویورک ، می گوید که داده های ماموریت کاسینی ناسا الهام بخش این تئوری جدید است. این فضاپیما در بعضی از دریاچه های تایتان “ویژگی های عجیب و غریب و چشمگیر” ایفا کرده است. دریاچه ها با پشته های تند و شیب دار احاطه شده بودند که نمی توان با نظریه های قبلی درباره چگونگی شکل گیری دریاچه ها توضیح داد. اما می توان آنها را نتیجه انفجارها توضیح داد.

محققان این دریاچه ها را با سازندهای زمینی مانند میدان آتشفشانی Hopi Buttes در آریزونا مقایسه کردند.

نویسنده اصلی این مطالعه ، جوزپه میتری از دانشگاه G. D’Anununzio در ایتالیا ، می گوید که این دریاچه های در حال انفجار شواهدی از تغییر آب و هوا در بزرگترین ماه زحل است – تنها ماهواره در منظومه شمسی ما با جو قابل توجهی.

وی می گوید: “این شواهدی است که تایتان در گذشته حداقل یک قسمت از تغییرات آب و هوایی را از دوره سردتر تجربه کرده است.” میتری می گوید ، این امر به دلیل تغییر سطح متان ، گرم شدن گاز گلخانه ای است ، و می گوید دلیل دقیق سرمایش و گرم شدن در تایتان بحث و گفتگو است.

ادی آهارونسون ، دانشمند سیاره ای در انستیتوی علوم ویزمن در اسرائیل که درگیر این تحقیق نیست ، می گوید: “این ایده که چاله هایی که در آن دریاچه های تایتان واقع شده اند منفجره هستند ، جدید و جذاب است.

به گفته رالف لورنز ، دانشمند جانباز سیاره ای در آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز ، ریم های بلند بر روی این دریاچه ها مدتهاست که یک معما بوده است. او می گوید ، اگرچه به نظر می رسد که نوعی پاشش یا ریختن یک توضیح مناسب برای چگونگی شکل گیری آنها است ، ممکن است راه هایی وجود داشته باشد که آنها بتوانند به تدریج ساخته شوند “بدون اینکه به یک سناریوی کاملاً فاجعه بار بپردازند.” خیلی بیشتر برای کشف

و در حالی که فضاپیمای کاسینی در سال 2017 به عمد در زحل فرو رفته بود ، لونین انتظار دارد که کشف های جالب توجه دیگری درباره تایتان از داده های این ماموریت طی یک دهه آینده حاصل شود. دانشمندان هنوز در حال مطالعه مجموعه داده های جمع آوری شده در طول ماموریت هستند. فرصت های دیگر می تواند از Dragonfly ، یک زمین رباتیک باشد که ناسا قصد دارد در سال 2026 به تیتان راه اندازی کند که ممکن است وضوح در مورد تغییرات آب و هوای ماه را فراهم کند.

اگرچه بعید نیست که انسان در آینده نزدیک از تیتان دیدار کند ، لونین شوخی می کند که بازدید از یکی از دریاچه های انفجار دهانه زمین مانند لگو دی نیمی ایتالیا ممکن است بهترین چیز بعدی باشد. او می گوید: “روزی می توانستم در بالای یکی از این مشرفها بنشینم و یک لیوان شراب خوب ایتالیایی بخورم و به دریاچه نگاه کنم و تصور کنم که من در روم نیستم اما من در تیتان هستم.” “در آنجا آب نیست ، متان مایع است